Zweden, België, Noorwegen, Polen en Frankrijk

Sinds mijn laatste verslag hebben we gelukkig wel wat mijlen gemaakt.

In eerste instantie ging het niet zo lekker, want we lagen bijna twee weken ten anker vlak bij Göteborg. We konden bijna op het land spugen.

Daar wel een hoop interessante dingen gedaan, zelf kon ik het schip een beetje leren kennen, want ieder schip is anders en heeft haar nukken. Hoop handleidingen verslonden en dan uiteindelijk nog vast lopen met sommige o-zo handige geautomatiseerde apparatuur..

In Zweden was een berg aan lading te vinden, voor schepen die 3000mt mee konden nemen of schepen die 6000mt mee konden nemen, maar uiteindelijk kregen wij met onze 5000mt ook in Zweden wel lading, maar niet in Göteborg, aan de andere kant in Oxelösund. Ik was er een keer eerder geweest en toen had ik stalen rollen geladen, nu kregen we stalen platen. Van 2 meter lang tot en met 15 meter lang. Dat is best lang. De lading mocht nat worden, wat weer in ons voordeel was want het speciale van dit schip is dat het ruim helemaal open gelegd kan worden.
Dat betekend dat we de luiken die het schip waterdicht afsluiten zo ver naar voren en naar achter kunnen leggen dat we daarna alles in één moeite door kunnen laden en alleen hoeven dicht te gooien als alle spulletjes er eenmaal in zitten.

Na een goede dag was het dan ook klaar en waren we klaar voor vertrek naar het zonnige zuiden: Antwerpen. Via het Kielerkanaal, de eerste keer voor dit schip! Moest wel weer even wennen met sturen, maar gelukkig ging het allemaal prima en had ik al vrij snel weer de slag te pakken. De kapitein ging er van af in Antwerpen en een oude bekende (ik noem een Burning City Festival) kapitein kwam aan boord.

’s Avonds, toen we voor de kant lagen had ik nog contact gehad met Mayke, mijn oude hutgenootje van de HAL..

Op een gegeven moment was ik de diepgangen voor en achter aan het opnemen toen ik in eens door kreeg dat mijn telefoon aan het rinkelen was. Ik nam op en ja hoor, dat was Mayke, ik keek wild om me heen en zag een auto staan, ik scheen met mijn vrij felle maglight op de auto en ja hoor, het was Mayke! Na, ik denk anderhalf of misschien wel twee(?!) jaar elkaar niet gezien te hebben was er aardig wat veranderd.

Zo is Mayke moeder geworden. De schrik van mijn leven natuurlijk, want dat brengt de dingen in een heel ander perspectief.
Straks gaan andere personen mij ook als een ‘toekomstige moeder’ zien. Van dat idee zal ik de meeste alvast af helpen.
Bij deze!

Het kleintje lag in de auto, en ik heb nog nooit zo’n klein poppetje gezien! Echt een ontzettend klein en fijn meisje: Noa.

Buiten hebben we nog even staan kletsen, maar omdat ik nogal moe was en omdat ze de volgende morgen alweer om zes uur zouden beginnen hebben we het erg kort gehouden, kort maar krachtig en gezellig. Dus de volgende keer Antwerpen wordt hopelijk wat langer, als we er al heen gaan.

Het was op een woensdag avond, en ook nog salsa avond in Antwerpen. Heb ik ook nog gemist! Zucht..

Anderhalve dag later waren maar bar weinig spulletjes voor ons in Antwerpen om ergens heen te brengen dus we gingen weer braaf naar buiten waar we dan maar weer achter de spijker zouden gaan hangen.

Toen we eenmaal lagen werden we de volgende middag al vrij snel wakker geschud, het schip in rep en roer, we gaan naar Eikefet! Wat?! Eikefet? Waar is dat? Klinkt koud! Snel op zoeken in de atlas (weet je wel zo’n boek waar je vroeger in keek op plaatsen op te zoeken) en we kwamen er achter dat het in Noorwegen lag.
Snel de koersen in elkaar geflanst en volle porrie naar Noorwegen.

Daar aangekomen was het toch wel erg mooi. Wat gaaf om die fjorden van dichtbij te zien! Helaas was het een beetje triestig weer dus zijn de foto’s helemaal slecht uit de verf gekomen. In het echt zag het er een stuk zonniger uit. Het was ook totaal niet koud. Aangekomen in Eikefet liggen we aan een geïmproviseerde kade, een fjord dat was uitgehakt overal tunnels ingehakt een heel wonderlijk gezicht. Ik was nog nooit in Noorwegen geweest en had de stiekeme hoop om daar de wal op te kunnen maar in Eikefet is bar weinig te beleven. Auto’s raasde alleen maar voorbij, voor zover dat ging natuurlijk want er waren een aantal scherpe bochten.

Razend snel geladen in Eikefet, stenen in verschillende grootte gingen we onderweg naar Swinoujscie. Watte? Ja Swie-noets-ie, tenminste, zo spreek ik het uit. Dat ligt in Polen.

Voor sommige is het een wereld wonder dat wij in Polen kunnen komen, omdat die denken dat het ten zuiden van Duitsland ligt..

In Swinoujscie hebben we de stenen gelost, dat ging een stuk minder snel dan het laden, maar we hadden prachtig weer, dus niets te klagen. De volgende dag, dat is alweer vorige week zaterdag (5 november 2011) was iedereen vrij en de wal op geweest, behalve dit zielige kind! Ja, ik voel jullie medelijden hier helemaal.
Er moesten nog een aantal dingen geregeld worden voor de volgende haven en omdat ik tegen niemand had gezegd dat t zaterdags geregeld moest worden was iedereen al pleite voordat ik het wist.
Nou ja, in het zonnetje aan het werk en gelukkig werd ik later wel geholpen.
’s Avonds kregen we de loods naar Police, daar gingen we zondag ochtend kunstmest laden. Kunstmest is wel weer gevoelig dus we waren erg blij met zulk mooi weer, het was rond 8u ’s morgens ook al 8 graden! En de temperatuur liep sneller op dan dat de uren voorbij tikte! Heerlijke dag gehad.

Maandag ochtend om 0200 waren ze ongeveer klaar met laden en om 06u vertrokken we dan eindelijk. Nog geen rust, want het stuk naar buiten varen was erg ver, gelukkig hoefde ik dat niet te doen, maar deed ‘El Capitano’ oftewel de ‘Commodore’ dat.

De volgende ochtend kwamen we rond 3u aan in het Kielerkanaal, daar eerst nog wat brandstof gebunkerd en toen rond 0530u samen met de loods koers gezet naar de andere kant van het kanaal, Brunsbuttel. Daar waren we dan rond een uur of 1300u en in de sluizen werden de loodsen weer gewisseld voor het laatste stuk de Elbe af. Rond half vijf op dinsdag middag waren we dan loodsvrij en konden we weer lekker in ons normale ritme slingeren.

Nu zaterdag, bevalt dit ritme wel prima! Morgen rond de middag komen we aan bij het loods station van Bayonne, na onze mega zee reis van een kleine week!
Hopelijk krijgen we dan op tijd de loods zodat ik ook weer een keer een echte voet aan wal kan zetten, daarmee bedoel ik natuurlijk met een schoen die niet bedoelt is om te werken, want die schoenen ken ik nu wel.

Ik wil shoppen, croissantjes eten, op terras zitten, wijntjes drinken!!!

Duimen jullie?!