2e reis Pelagia

Hoe het allemaal begon..

Het is al weer een tijd geleden dat ik iets geschreven heb, jullie
zullen wel denken..

Hier is ze dan, en alles is nog steeds wel! Het is niet altijd zo
geweest want de eerste paar dagen was het niet zulk prachtig weer wat
je van Zuid Afrika verwacht. Nu wist ik wel dat het hier nu winter
is, maar toch hoop je op mooi weer. Het viel een beetje tegen, maar
het kan altijd erger, zo zagen we op het weerkaartje richting de Kaap
dat er golven van 9m werden verwacht en windstoten van 50+ knopen,
nee dat hebben we liever niet ;)

Gelukkig zitten we nu nog ten noorden van Durban, maar straks, over
een week en een half als we weer binnen hebben gelegen wordt alles
anders. We gaan dan natuurlijk richting Fortaleza, Brazilië. We varen
dan wel via de kaap en dat wordt misschien wel stormachtiger dan dat
we eigenlijk willen, nu kunnen we er alleen maar over speculeren, wat
ook volop gedaan wordt, maar straks weten we hoe het er echt aan toe
gaat! Spannend..

Even terug naar het begin, 5 mei ben ik, samen met Marcel (2e wtk) en
John (electro man) aan gekomen in Durban. Toen ik het vliegtuig in
wilde stappen van Jo'burg naar Durban werd ik op mn schouder getikt
en werd er gevraagd of ik ook naar de Pelagia ging. Zie zo hoe ik
mijn collega's ontmoette. In het vliegtuig zaten we ook naast elkaar
dus dat was meteen al gezellig. Op het vliegveld waar we rond 12.30u
aan kwamen hebben we onze koffertjes gepakt en zijn we naar buiten
gelopen; er stond gelukkig al iemand met een bordje Pelagia, dus we
wisten meteen dat we naar hem toe moesten. In het busje gestapt en
hij zette ons af bij het Blue Waters hotel. Hij vertelde ons dat hij
ons de volgende dag rond 10u op zou halen, dat was perfect dacht ik,
dan kon ik nog wat langer slapen. Hij wist het alleen niet zeker maar
zou die dag nog contact op nemen met het hotel wat het dan aan ons
door zou geven. Geen probleem dus. Wij onze spullen uitpakken en
richting het strand gelopen om daar ons te goed te doen aan een
overheerlijk (welverdiend) drankje en broodje. Ik nam een Strawberry
Daquirie (?) en dat was een tijd geleden dat ik die had gedronken dus
het smaakte erg goed. Volgens mij is de laatste keer dat ik m dronk
aan boord van de Statendam dus dat is echt wel een tijdje terug!
Anyway, toen het donker werd naar het hotel terug gegaan, daar nog
even in de bar gezeten en toen het etenstijd was hadden we alledrie
helemaal geen trek maar waren wel moe, dus lag er heerlijk vroeg in.
Voordat we onder de wol kropen zijn we nog naar de receptie gelopen
om te vragen of er nog een boodschap voor ons achter was gelaten. De
chauffeur zou immers nog met het hotel contact opnemen. Helaas was
dit niet gebeurd, maar had het hotel het nummer van de agent en belde
deze. De agent vertelde toen dat we om 8u zouden worden opgehaald!
Shit! 2uur eerder, dus dat hield ook meteen in dat we 2u korter
konden slapen. Helaas, maar gelukkig lagen we er evengoed vroeg in.
Dus die boerenacht was evengoed gemaakt!

Om 8u de volgende dag zaten we allemaal keurig met onze koffertjes
beneden in de foyer te wachten om opgehaald te worden, maar er was om
9u nog niemand. Toch maar even naar de receptie gelopen om te vragen
of ze even met de agent contact op wilde nemen. (Ze zullen ons toch
niet vergeten zijn?!) De agent stelde ons gerust en er zou 'in any
minute' een busje voor de deur moeten staan. Het minuutje duurde iets
langer dan de 60 seconden die ik gewend ben, want om 1030 stond het
busje pas voor de deur.. (Hadden we dus wel 2 uur langer kunnen
slapen!!)

Eenmaal Ingestapt en wel werd ons verteld dat we ook nog langs een
ander hotel moesten om iemand op te halen, bij het Ferrari hotel
stopte we en werd er iemand op gehaald. Deze jongeman sprak geen
engels, dus wij vermoedde al dat hij iets bij de haven moest doen, of
dat hij de gangway watch zou hebben zodat wij het zelf niet hoefde te
doen. We gingen weer verder en we reden richting een ander hotel, we
snapte er niets van en waren erg benieuwd wat we dit keer in het
busje zouden krijgen, dit keer was het een vrouw uit Kaapstad die ook
aan boord zou stappen als onderzoekster. Zij sprak Portugees en de
jongen begon met haar te communiceren, hij kwam uit Mozambique en zou
ook aan boord stappen als wetenschapper, haha! Zaten we er daar even
goed naast..

Eenmaal aan boord gekomen kregen we een warm welkom.
Het was het erg leuk om weer op hetzelfde schip terug te komen, je
herkent een hoop, alleen de bemanning was anders. Was, ik ben ze nu
al helemaal gewent!
Hele gezellig ploeg ook, al ligt de gemiddelde leeftijd tussen de
twee en drieënvijftig, 53! Jeejtje, das net zo oud als mn ouders, ja,
dat is toch wel maf, als je dan in een keer tussen 5 vaders loopt,
haha!
Ik voel me echt een broekie, en das best lekker. Ben natuurlijk nog
maar 20 en daar mag ik nu nog volop misbruik van maken, straks, als
we in Fortaleza aan komen, hebben we 14 juni gepasseerd en dan wordt
ik namelijk al weer 21!
Dan begint het echte grote-mensen-leven. Ik ben benieuwd.

Verder heb ik vrij weinig over het onderzoek te vertellen omdat het
lang niet zo spannend is als de vorige keer. We varen gewoon volle
kracht (dat is net zo hard als de wind ons van voren naar achteren
blaast, ja die's lastig!) en varen bepaalde 'lijntjes' die die Hoofd
Onderzoeker graag wilt. Geen spannende zeemansverhalen dus. Misschien
dat er nog iets spannends gebeurt, en dat zal ik dan direct kenbaar
maken! (haha!)

Lieve mensen, tot in Augustus!

En Esther, tot 16 juli, Hallllllooooooo Thailand! :D