Welcome to Fortaleza

Ik riep Fortaleza pilot op, en moest doorgeven wat onze ETA,
geschatte aankomst tijd zou zijn, ik vertelde dat het een uur of 15u
zou zijn, en zij sloot het gesprek af met een hartelijk 'Welcome to
Fortaleza'.

Ja ja, daar kom je dan zo aan in Brazilië, na 3 weken op zee gezeten
te hebben, zie je weer een kust lijn. Die van Fortaleza, en die's
niet lelijk kan ik vertellen!

De loods die we aan boord kregen, samen met twee andere leerling
loodsen, rookte alleen maar, en wilde koffie drinken, een half uur
later lagen we voor de kant en had de loods eigenlijk niets gezegd,
ja hij sprak natuurlijk ook geen engels, dat deden de andere twee
voor hem.

Lastig communiceren.

Rond 1930u lokale tijd, stond er een busje voor ons klaar. We gingen
de wal op. Jose en Marcel werden eerst afgezet bij hun hotel en
daarna reden we door naar de Boulevard.

Wat een mensen! Wat een armoede, en wat een luxe.
Alles door elkaar, overal kraampjes met leuke dingetjes te koop,
overal eten, overal drukte. Eerst even pinnen natuurlijk. Nadat we
met z'n allen de muur hadden leeg getrokken was het tijd om even een
lekker drankje te gaan doen. Op een terrasje bij de Boulevard, we
konden de Pelagia nog bijna zien liggen..
Ik ging ondertussen nog even snel richting de kraampjes en kocht daar
een t-shirt, ik wilde natuurlijk alleen maar dat t-shirt omdat er
Fortaleza op staat, hello Tourist!
En voor de collectie heb ik nog twee koelkast magneetjes gekocht, zo
leuk!

Even later liep ik weer terug en ik voelde me net een inwoner van
Forta wanneer ik op mn schouder werd getikt door Marcel, die was uit
zn hotel gekomen en die ging op weg naar 'de Heineken bar' nog even
wat gepraat en 'ge- als ik je niet meer zie, veel plezier'. We waren
nog niet uitgesproken of Marcel werd in zijn kont geknepen, ja ja
mannen, het is een vrouwen overschot hier in Brazilië.. Dat zou nog
wat beloven voor de rest van de avond, ik liep terug naar het
tafeltje en genoot van mijn bacardi-sprite. Hij was een stuk sterker
dan wat ze thuis doen, hier wordt er op gevoel geschonken, deze
mensen hebben een goed gevoel! Whooa!
Het ijs had ik er maar uitgehaald, want spetterpoep is toch niet zo
mijn ding, haha!

Later nog een stukje gaan wandelen en we kwamen uit bij de
wereldkampioenschappen beach volleybal?! WOW! Allemaal mensen aan het
sporten (lees: zweten) en het wat nog spannend ook, voor wat ik heb
mogen aanschouwen, we kwamen natuurlijk niet naar Fortaleza om naar
volleybal te kijken.

We liepen nog wat verder en besloten om naar de Heineken bar te gaan.
'Iedereen' kent de Heineken bar, behalve dan de taxi chauffeurs,
probleempje dus. Ik samen met de taxi chauffeur een hotel in gelopen,
de receptionist gevraagd of hij wist waar die bar was en niemand wist
het. Toen ik weer naar buiten kwam, was een andere taxi chauffeur al
weer aan het ouwehoeren met een andere man over de Heineken bar. Hij
was een goede jongeman, hij wist waar het was.
Toen dat eenmaal opgehelderd was, vroeg ik hoeveel het zou gaan
kosten om daar heen te gaan, en hij zei 100 reais. Ik schrok
natuurlijk van dat bedrag, want dat is iets van 30 euro (1euro = 3
reais).
Ik zei nee tegen de meneer, en hij wilde weten voor hoeveel we er dan
heen wilde, ik schreef in het stof op zijn autoruit 10.
Even later stapte we in de auto en was het geregeld (oja!!).
We reden een aardig endje en de wijken werden er niet beter op, de
gebouwen zagen er steeds vervallener uit, en op iedere straat hoek
stond een 'Pretty woman'.
Sommige zelfs zonder shirt of wat dan ook. Iedereen stond op de 'bus'
te wachten. We reden verder en op een gegeven moment sloegen we een
straat in, rechts af en zagen barretjes, mensen, nog meer vrouwen, of
moet ik zeggen meisjes?!
En ja hoor, daar was het.. De Heineken bar, het was nog een beetje
vroeg, een uur of 23 dus er waren nog niet erg veel mensen.
Bestelden wat te drinken en dat werkt via een apart systeem hier. De
mannen krijgen een kaartje en daarop wordt aangekruist wat je drinkt,
dus je betaald niet meteen, iedereen drinkt hier dus zeg maar 'op
rekening'. Als je de tent verlaat moet je dat briefje weer afgeven
aan de portier en die ziet dan dat je betaald hebt.

Het was erg rustig in de Heineken bar maar aan de overkant, ik ben
vergeten hoe het daar heette was het des te drukker. Na een drankje
of wat zijn we (dat zijn Arie-Jan, Jana, Martin and myself) toen ook
daarheen gegaan waar Marcel ook was en ik was BLIJ dat Jana, de vrouw
van Arie-Jan ook mee was, nog een vrouw, want in Brazilië, ha, daar
val ik ook niet op. Praktisch iedereen dacht dat ik uit Brazilië kwam
en dat was een apart gevoel. Als mensen Portugees tegen je beginnen
te praten en je snapt er niets van, kan dat toch wel wat lastig
zijn..

Omdat er zo'n overschot is aan vrouwen, werd ik ook een heel hoop
keer 'gedood' (als blikken konden doden..). Ik stond namelijk met
meerdere buitenlandse mannen te praten, waarom ik wel en zij niet?!
En dan had ik nog zelfs kleren aan, sommige van die meiden hier..
Tsja, dat valt niet uit te leggen daarvoor moet je er geweest zijn..
De rest van de avond was een hele andere stap avond dan die je in
Europa beleefd.

Ik hou het hier bij, want je weet wat ze zeggen..

'What happens in Forta, stays in Forta..'