De laatste dagen van 2010

Vorige week maandag ochtend werd ik opgehaald om in Vlissingen aan boord te gaan. Bijna een week later dan verwacht, maar de dag laat nooit te lang op zich wachten.

Op de weg was het nog ontzettend glad en heb ik een aantal ongelukken voorbij zien komen.
Eenmaal aan boord verwachtte ik twee andere meiden tegen te komen, Olga, mijn oude klasgenootje en een leerling. Bastien, de vorige leerling was inmiddels alweer thuis had ik gehoord.
De andere leerling was niet meer aan boord wegens omstandigheden, dus een leuke kerstfoto met vrouwen op de voorgrond ging al niet meer door, nu zijn we nog met twee.

Erg leuk om Olga weer te zien, eerst zag ik haar helemaal niet want ze was druk met ballasten en vloog over dek maar op een gegeven moment kwam ze ook even naar de brug en toen zag ik haar, het blijft toch gek om dan in eens van klasgenootjes, collega’s te worden of moet ik zeggen zijn?!
Na een hechtische middag met het laatste beetje van de kolen laden zaten we rond etenstijd bijna op zee. Nog even de loods eraf en nu was echt mijn eerste reis als eerste begonnen. Spannend!

Rostock was niet erg ver, dat ligt in Oost Duitsland en de volgende middag (dinsdag) kwamen we alweer aan in het N.O.K, Nord-Ostsee kanaal, oftewel, Kielerkanaal. Een kanaal waar ik zeker niet voor het eerst doorheen voer (en waarschijnlijk ook niet de laatste keer).
Bij ingang van het kanaal moesten we door de sluis van Brunsbuttel en lag er al overal ijs en kregen we het schip niet tegen de kant, reken dus maar uit.
Ik was er niet bij in Brunsbuttel maar aan de andere kant in Holtenau was ik er wel bij en toen kwamen we er achter dat het behoorlijk gevroren had want we kregen de trossen bijna niet door de gaten gepropt! Helemaal bevroren. Maarja, we moesten wel die trossen vast maken, dus met een hoop gespring op de trossen, gaf de tros beetje bij beetje mee. Snel door het gat en vast gemaakt. Met -10 op de teller, een behoorlijke loopneus, gehoest en gezweet zijn we door de sluis gevaren en ik was blij dat ik weer naar binnen mocht. ’s Morgens rond 10.30u kwamen we aan in Rostock en daar was de temperatuur geen haartje beter, het werd alleen maar kouder!!

Mijn immuunsysteem had hier niet helemaal op gerekend want ik voelde me met de dag slechter. Misschien zelfs een beetje koorts, maar het ging niet zoals t moest gaan. Wel doorgewerkt, want Olga kan moeilijk alles in haar eentje! ’s Nachts waren we om 0200u klaar en moest er nog een draftsurvey afworden gemaakt. Met een draftsurvey bereken je met de hand het aantal tonnen lading wat je mee genomen hebt. ’s Nachts was het een stuk aangenamer dan overdag, ik denk dat het rond het 0 punt lag en konden we het draftsurvey op een andere manier afsluiten dan wat ik in eerste instantie met de kapitein had overlegd. Dat scheelde weer! We konden met deze temperaturen namelijk wél de tanks overlaten stromen om te bewijzen aan de surveyor dat de tanks écht vol zaten.
Om 0400u waren we klaar en van de havenmeester hadden we gehoord dat we nog mochten blijven liggen, niet helemaal op hetzelfde plekje, maar iets naar achteren. Dus midden in de nacht was de hele bemanning op en hebben we een scheepslengte naar achter gevaren. De trossen waren nu nog veel zwaarder omdat ze nu al een dag in de sneeuw (ja het sneeuwde de hele dag…) hingen. Eenmaal op onze nieuwe stek zijn we allemaal snel naar bed toe gegaan en de volgende dag stond het ruim schoonmaken op de planning…. Ik probeerde nog wat te slapen, maar door de hoest ging dat bijna niet.

En inderdaad, dat klinkt niet leuk en ik kan je vertellen, met kolen, een dikke verkoudheid en blafhoest wordt het schoonmaken er niet leuker op.
Tijdens het eten zei de kapitein dat ik dan maar eerder moest stoppen ’s middags en dat ik maar moest gaan rusten, eigenlijk wilde ik dat niet omdat ik vond dat we met z’n allen het ruim schoon moesten maken maar m’n lichaam kon niet meer. Ik was blij dat ik in m’n mandje lag..
Die nacht lekker lang geslapen en dat deed me erg goed, de volgende ochtend voelde ik me al stukken beter.
’s Middags zijn we op de 24e vertrokken uit de haven en zijn we naar de ankerplaats van Rostock gegaan, waar we nu nog liggen.

Hier hebben we dan ook kerst gevierd. Wat een groot feest moest worden, is geëindigd in een virus-verspreiding, want de kapitein én Olga voelen zich nu al dagen beroerd.. Oeps..!!

Met kerst hebben we wel een heerlijke kalkoen gegeten, niet helemaal hoor, want dat zou vééél te veel geweest zijn, maar hij was door de helft gezaagd. Zo’n 4 kg kalkoen hebben we nu gehad. En niet alleen dat, nee, naast de kalkoen stonden er nog 11 verschillende gerechten op tafel, het was één groot eet festijn haha! En de kapitein, Olga en ik hadden niet echt de grootste trek.. Erg jammer..
Wél hadden we een berg met cadeautjes.. Dat is altijd spannend. Olga kwam met het geniale idee (toen ze nog niet ziek was) om dobbelstenen te maken en dan moest je dubbele getallen gooien, dan een vraag uit een emmer graaien (zelf gemaakte vragen) en als je die goed beantwoordden dan pas mocht je een cadeautje uitkiezen.
Dobbelstenen gemaakt van kartonnen doos, met aluminium folie erover en een paar circkels erop geplakt en de dobbelstenen waren ready-to-go.
Nu zou Olga de vragen verzinnen.
En toen kwam de kapitein met een vraag, nou ik had er nog nooit van gehoord..
De vraag was: ‘Hoe heet de vulkaan bij Straat Sunda?’ Straat Sunda is een water bij Indonesië. Welk eiland? Ik heb geen idee, misschien Sunda, maar, kom op zeg, ik weet dan toch niet welke vulkaan daar staat?!
Gelukkig trok ik die vraag niet ’s avonds want dat zou een catastrofe zijn geworden haha! Zelfde onze matrozen/kok wisten het antwoord niet! En die komen daar vandaan!!

Iedereen kreeg één of twee cadeautjes van het Comité Kerstfeest op Zee, zij verzorgen daarmee de zeeman die op zee zit tijdens de feestdagen, want, zo is het nu eenmaal, thuis is het altijd gezelliger.
Ook kregen (na het gooien van de dobbelstenen en het juist beantwoorden van de vragen) we uiteindelijk allemaal een rugzak met lekkers erin, dat was ons kerstpakket.

Het was al met al wel zeer geslaagd, en de dobbelstenen hebben het grotendeels overleefd. Ietwat gehavend, maar voor een volgend spel, (oud en nieuw bijvoorbeeld?!) kunnen ze gewoon weer gebruikt worden.

Verder hebben we het nu lekker rustig op de ankerplaats. Dat we vertrokken uit de haven stond er een beste deining en een hoop wind, maar die zijn beide behoorlijk afgezwakt en liggen we te wachten op de volgende orders.
Stiekem hopen we allemaal dat we voor deze week niets krijgen, want dan kunnen wij ook rustig oud en nieuw vieren, maar je weet het nooit.

Er staat wel een volgende reis op de planning. Maar die is niet meer voor dit jaar.
Voor volgend jaar, 2 januari staat er op de planning een reis van Kaliningrad (ja dat is Rusland, haha!!) naar Cork (Ierland) met kunstmest.
De telefoon staan gewoon aan, dus er kan altijd wat gebeuren dat we nog een reis tussen door hebben, maar met een zieke kapitein en 2e stuurman hoop ik eigenlijk dat dat niet gebeurd.
Met mijzelf gaat het een stuk beter. Nog geen 100% beter, maar al stukken beter dan voor de kerst.

Hebben jullie ook fijne kerstdagen gehad? :)
Tot in 2011!

Ps, nog iets waar ik over na heb zitten denken, klinkt gek misschien, maar waarom tellen we altijd de laatste dagen áf naar het nieuwe jaar? Eigenlijk zouden we toch gewoon van 0 tot 11 moeten tellen deze oud en nieuw? Want we gaan toch van 2010 naar 2011, is toch +1 en niet -1..
Achja, waar je allemaal over na gaat denken tijdens een ankerwacht…