Privet!

Dat is hallo in het Russisch.
Kaliningrad ligt inmiddels al weer vrij ver achter ons.
Het waren me de paar dagen wel zeg..

Op 5 januari lagen we weer ten anker voor Kaliningrad, te wachten tot we naar binnen zouden gaan. Het zou de 6e ’s morgens vroeg worden (02.00u), prima dachten wij, dan zijn we met daglicht binnen en kunnen we meteen beginnen met laden, als het weer het toe zou laten..
Halverwege de dag belde ik de agent op en hij vertelde mij dat het toch waarschijnlijk ’s middags zou worden voor het konvooi. Nouja, vooruit, het scheelt maar weer 12u.. De volgende dag, de 6e dus, hoorde we met de middag dat het toch niet 14.00u zou worden maar 16.00u.
En 16.00u is uiteindelijk 17.00u geworden..
Zoals misschien ondertussen wel duidelijk wordt is dat we nergens meer een verwachting aan zullen stellen als we de volgende keer Rusland aan doen. We moeten het gewoon over ons heen laten komen.
Daar het mijn eerste keer in Rusland was, was ik vrij opgetogen, toch, ondanks de mega papieren stapels die we van tevoren moesten prepareren.

Tijdens het naar binnen varen stond ik samen met de loods even op de brug en het eerste complimentje had ik binnen vijf minuten al te pakken, haha, misschien is het dáárom wel dat ik Rusland zo interessant vind?!
De loods vertelde mij dat als ik eenmaal uitgekeken raak op het varen, dat ik altijd nog een carrière kan beginnen als fotomodel hahaha!! Ja, dat vond ik wel een waarbenjij.nu waardig compliment haha!

Vlak na aankomst rond 22.00u kwam er 5 man sterk aan boord, allerlei verschillende autoriteiten, die dan in je monsterboekje (zeevarenden paspoort) gaan kijken om te zien of jij t écht wel bent. Mijn monsterboekje is wat dat betreft wel een mooie want de foto die erin geplakt is, daar sta ik nog met dreads op..
Dat is niet heel erg realistisch meer, maar ik ben het wel, en steeds als er in gekeken wordt voel ik gewoon dat mensen twee keer moeten kijken: ‘Huh, is, is dat nou dezelfde meid?!’
‘Ja, mevrouw, ja meneer, dat ben ik écht..’

De agent vertelde dat de autoriteiten ook wel iets lekkers lusten. De kapitein stelde een flesje wijn voor, maar dat was maar gek, hadden we niet iets sterkers?
Russen en wodka, dat is een betere combinatie. Tegen de kou enzo..

Die dag werd er niet meer geladen, regen, sneeuw, heeeeel veel sneeuw. Ik schat dat er in 3uur tijd zo’n 40 cm was gevallen. En dat moest ook allemaal weer van de luiken geschoven. Dus ondanks dat het koud was, had ik het bloedje-heet!
’s Middags begonnen we pas met laden en op zich ging dat allemaal vrij vlot, tot er weer neerslag kwam, dan moesten we alles weer snel dicht gooien omdat deze lading niet nat mag worden.
We hebben kunstmest bij ons, en dat lijkt eigenlijk precies op roze muisjes (voor op brood), het heeft ook een beetje een rossige kleur en als dit nat wordt, wordt het direct vloeibaar en dat is niet goed, het moeten mooie bolletjes blijven.

Wel heb ik vrij goed mijn Russisch opgehaald, en dat zorgde voor een aantal grappige taferelen. Ik heb altijd mijn klad papiertje met een aantal woorden en zinnetjes bij me. Daarop staan ook zinnetjes als: ‘Waar is de dichtstbijzijnde schoenenwinkel?’ (Een tamelijk belangrijke vraag voor een vrouw) en toen ik die vraag op las schoot de stuwadoor behoorlijk in de lach, hij zei en wees ook echt naar z’n schoenen en zei iets als: ‘Schoenenwinkel? Je bedoelt echt een schoenenwinkel?’ Tenminste, dat maakte ik eruit op.
Waarop hij antwoordde: ‘Die zijn nu allemaal dicht.’ (het was rond 23.00u)

Toen het weer eens begon te sneeuwen of te regenen zei ik tegen dezelfde stuwadoor: ‘Mooi weertje vandaag zeg’ die deed het ook wel goed haha!

Ik heb zeker wel gelachen. De autoriteiten zijn niet alles, maar die gave bontmutsen die ze dragen (waarvan ik hoop dat het nepbont is uiteraard), het taaltje, gedrag, ja ik vind het wel wat hebben.
Het grootste land ter wereld!

Ohja, nog zoiets moois, uit het niets vroeg de stuwadoor aan mij waar ik vandaan kwam, die ik vertelde Nederland, maar hij wist het al lang al, maar toch vroeg hij dat, dus ik dacht, nouja het zal wel. En toen vertelde hij, met een big smile: ‘Yes, Holland. Holland not have world championship in 2019, Russia win from Holland’ Haha! De hufter.
Hij wreef het er nog even in dat Rusland WK voetbal 2019 heeft binnen gesleept en dat wij alleen maar kunnen toe kijken..
Onze bootsman stond erbij en die zei toen weer: ‘Yes of course Russia. Russia very big and Russians very rich, Holland only small and poor’
Waarop de stuwadoor weer door ging: ‘No, no rich, working, working, only working.’
Zo ging het nog even door, ik heb er ontzettend om gelachen, alleen al hoe deze man engels sprak met dat Russische accent, hoeveel moeite hij ervoor moest doen om woorden te vinden, ik vond t leuk!

De 9e ’s avonds zijn we vertrokken en vannacht hebben we gebunkerd op Skagen, dat is het puntje van Denemarken. Morgen middag varen we langs de Nederlandse kust en dan het kanaal in naar Cork.
Waar we pas de 18e naar binnen gaan.

Ik vraag me af wanneer het ons gegund wordt om ook eens een weekend in een haven te liggen. (zonder dat er gewerkt wordt natuurlijk) Wij willen eens de benen strekken!!