Brand aan boord

Een echte brand, geen oefening.

In mijn vorige verslag had ik het er over dat we lang en breed richting Ceuta aan het varen waren, helaas hebben we Ceuta nooit bereikt en gaat dat ook niet meer lukken deze reis.

Onze reis heeft een abrupt einde gekregen waar niemand op zat te wachten.

Op donderdag 27 januari zaten we even voor de lunch te genieten van een heerlijk zonnetje op de brug vleugel. Ik zei nog tegen Johan; ‘Wat hebben wij een mazzel hé’ Waarop Johan bevestigend antwoordde. Het was een prachtige middag met een heerlijk zonnetje, want we waren al voorbij Finisterre en we konden de Middenlandse zee al bijna ruiken!
De volgende avond, vrijdags heb ik nog een paar foto’s gemaakt van een mooie zonsondergang en dacht ik nog eens bij mezelf dat we toch best wel bofte, want als ik naar de tv keek zag ik een hoop weerberichten met niet zulk best weer.. Neerslag, kou, wind, en ik zat te kijken naar een mooie zonsondergang!

Vlak voordat mijn wacht klaar was, ik was het logboek al aan het invullen en wilde koffie gaan zetten voor de kapitein en de machinist toen er een machine kamer alarm en een brand alarm af ging. Ik keek op van het logboek en liep naar het scherm toe en voordat ik kon reageren ging het tweede alarm al af. Even later hoorde ik een harde knal uit de uitlaat komen.
Het schip kreeg een black out. Ik probeerde allerlei gekke alarmen te stoppen en er kwamen twee personen boven naar de brug. Waar de rest was wist ik niet. Even later stond dan iedereen op de brug en de machinist had al gekeken wat er aan de hand was. Want toen het machine kamer alarm ging was hij gaan kijken beneden.
Hij had een aantal beste vlammen gezien en was daarna naar boven gegaan en had alle ventilatie gestopt.
Toen de kapitein iedereen duidelijke instructies gegeven had, werden alle taken accuraat uitgevoerd.
Op dit schip zit een soort sprinkler installatie en die is ook bij gesprongen waardoor het vuur snel doofde.
De machinist was nog een aantal keer wezen kijken en de hele accommodatie stond vol met rook. Hij kwam er achter dat het een brandstofleiding was die geknapt was. Deze leiding zit op een hele vervelende plek, waardoor er brand is ontstaan. Dit alles moet nog bevestigd worden maar dit zijn de preliminaire uitspraken.
De machine kamer was een groot zwart geblakerde ruimte geworden.

Uiteraard heeft de kapitein toen allerlei mensen op de hoogte gesteld en kwamen we tot het besluit dat de motor niet meer te maken was met alleen de ‘krachten’ van de bemanning, we moesten naar een haven worden gesleept.

Op dat moment zaten we op zo’n 55 zeemijlen van de kust af, er stond wel wat stroom maar we zouden het een lange tijd uit kunnen houden zonder dat we ergens tegen aan zouden botsen.
De volgende avond, zaterdag, kwam er een sleepboot, en op zondag middag rond een uur of 3 lagen we hier voor de kant in Setubal, Portugal.

Op het eerste gezicht zagen wij als bemanning dat het ook wel een beste schoonmaakklus zou worden en dat er het een en ander vervangen moest worden van de motor maar geen van allen hadden we ooit een machine kamer brand meegemaakt en we wisten dus ook niet precies wat we moesten verwachten.
Diezelfde dag kwamen er een aantal mensen aan boord, uiteraard de eigenaar, maar ook iemand van een schoonmaak bedrijf en iemand die alles van deze motor af weet (MAN).

Wanneer zij hun bevindingen mee deelde toen viel bij ons eigenlijk pas echt het kwartje.
We hebben geluk gehad.

De technische man van de motor vertelde ons dat als het nog een minuut of twee langer had geduurd, waarschijnlijk de accommodatie niet meer op de boot had gestaan.
Hij vertelde ook dat het minstens twee weken zou duren voordat de motor weer zou kunnen draaien. Mits alle spare parts op tijd aan boord zijn.
De meneer van het schoonmaak bedrijf vertelde dat het minstens twee maar meer waarschijnlijk drie weken zou duren voordat alles weer schoon zou zijn.

Er zijn nu een aantal mensen bij ons aan het werk..
2 technische mensen van MAN, 5 elektriciens en 12 schoonmakers.

Het is behoorlijk druk en de kok moet voor een hoop mensen eten koken, we eten dan ook nu in groepen omdat we anders ruimte te kort hebben haha!

Iedereen is inmiddels wel al van de schrik bekomen, bij mij kwam het besef van ‘geluk’ pas toen ik het hoorde van technische man.

Wat stiekem dan een voordeel is van een brand in de buurt van Portugal is dat we hier in prachtig mooi weer zitten, in de middag vol in de zon, zonder een briesje wind, loopt het kwik gestaag omhoog tot 40 graden. In de schaduw is het dan denk ik rond de 18 tot 22 graden. Het is wat dat betreft goed toeven hier.

Ook hebben we nog een klein feestje gehad.
De kapitein werd op 31 januari weer een jaartje ouder evenals de koningin! We zijn toen met de groep die toen aan boord was even een borreltje wezen halen in de stad en daarna hebben we heerlijk gegeten in een Portugees tentje.

Vandaag is het zaterdag 5 februari en dat betekend dat mijn opa over twee dagen ook een jaartje ouder wordt! Gefeliciteerd alvast! :D

Verder blijf ik waarschijnlijk wat langer aan boord tot om en nabij de 10e maart. Dan stap ik van de Saffier af en wordt mijn volgende term op de gloedjenieuwe MV Sardius!

Zonnige groeten vanuit Setubal!