Vive la France

Laatste loodjes.

Na het Great Yarmouth avontuur zijn we heel snel naar Rotterdam gevaren. Hier moesten we onmiddelijk heen werd door kantoor gezegt, en dat deden wij keurig..
Eenmaal aangekomen in Rotterdam bleek dat we pas 24u later begonnen met laden.
Voor niets gehaast, weinig geslapen etc etc..
Ik zou zeggen, 'Kantoor, Bedankt!'

In Rotterdam gingen we een spannende lading en reis tegemoed. Rapemeal laden voor Santander, Spanje!

Iedereen (lees: ik) was ontzettend blij dat we ein-de-lijk richting normale, fatsoenlijke, zomerse temperaturen zouden gaan varen.

Eenmaal op de 25e maart vertrokken we om een uur of 21 naar zee.
Alles was goed zee vast gezet, want er kwam wind aan.

Iedere zeeman kent het, Golf van Biskaje, dat kan nog wel een leuk worden..
Maar eerst het kanaal door, waar ik mijn 'ouwe' stage boot nog zag. Een aantal keer heb ik 'm gezien, de Maersk Flanders.
Ik keek er naar terug en was blij dat ik daar niet meer aan boord zat!
Dat bedoel ik natuurlijk niet negatief, heb er een hoop geleerd, maar om iedere dag dezelfde twee havens te zien, hm, nee toch niet mijn ding!

Op dit soort schepen zit toch meer uitdaging. En dat is wat ik zoek!

Na de Maersk Flanders te hebben uitgezwaaid (in het donker) kon ik me weer volledig concentreren op het varen richting Spanje. Ik zag mezelf al lopen aan dek met een korte broek, t-shirt, zonnebril, het hele plaatje was in mijn hoofd al compleet.

Totdat we aan kwamen.
Het was een stralende dag, geen vuiltje aan de lucht, er stond geen zuchtje wind en ik denk dat de thermometer toen toch wel de 20 graden heeft aangeraakt, hm, even de boot vast knopen, dat is dan ook helemaal niet meer erg, (in tegenstelling wanneer je zoiets doet bij -18, dan voelt het toch anders..) en even aan dek rond snuffelen.

De agent kwam aan boord, we zouden pas 4uur later beginnen met lossen.
Prima! Konden we nog even rustig lunchen en na de lunch kwam ik aan dek zonder overall, maar wel met lange broek en er stond een windje.
Hmm, heerlijk beetje verkoeling want in die 'hitte' konden we dat wel gebruiken.

We gooiden de luiken open en ze begonnen met lossen, tot mijn grote ongenoegen zouden ze ons (maandags) meteen helemaal lossen, omdat er dinsdag slecht weer op komst was.
Ja, nou daarom moesten wij natuurlijk bínnen blijven liggen.

Mijn gebeden werden verhoord. Het begon te waaien, en nog harder te waaien en nog veeeel harder.
Op een gegeven moment werd er gestopt met lossen omdat al ons varkensvoer (dat was de lading..) de stad in werd geblazen.
En tegen 20u gooide ik weer dicht omdat het begon te regenen.
De volgende dag zouden ze weer terug komen.

Dinsdag morgen om 7u stond ik aan dek en het regende pijpenstelen, en het waaide nog minstens 3x zo hard als maandags.
De voorman kwam naar mij toe en vertelde mij dat het weerbericht er niet best uit zag. Een half uur later kwam de agent naar mij toe en vertelde het zelfde.

We wachtten.
En nog langer..
Het begon nog harder te waaien, op een gegeven moment gaf onze windmeter 98km/u aan, haha, buiten kon je met gemak in de wind hangen/liggen, maar omdat het ook regende was dat iets minder fijn en sneden de druppels in mn gezicht.
Om 14u werd besloten dat er niets gedaan werd.

We zouden woensdag verder gaan.
Maarja, als je aan boord zit, de wal op kan, 90km/u wind en regen op je dak krijgt dan denk je er nog wel even over na.

Om 16u was de regen inmiddels gestopt en het waaide ook een stuk minder hard, iets van 40km/u, heerlijk fris 'briesje'..

Even de stad in geweest met de kapitein, wel weer een koelkast-magneetje kunnen scoren! En op tijd voor De Wereld Draait Door weer aan boord.

Santander is, laat ik het zacht uitdrukken, niet mijn favoriete stad.

Woensdag werden we heel snel gelost en om 12u waren we al weer op zee.

Op naar..
La Pallice.

En daar zijn we nu.
We liggen hier al sinds donderdag 1 april ten anker.
En nee, dat is geen grap. Was het maar zo!

We kunnen de stad zien, maar geen voet aan wal zetten.

Ook hier een hoop regen. Wat zorgt voor vertraging. De schepen laden allemaal regen-gevoelige lading dus moeten iedere keer stoppen bij een paar druppels.
Hier in het anker gebied liggen een hoop schepen.
Voordat wij naar binnen mogen, moeten er eerst nog 2 naar binnen die naast ons liggen.

Eerst zouden we 5 april naar binnen gaan, maar die vooruitzichten zijn al een aantal keer verder weggeschoven.
Begin van het laden staat nu gepland op 9 april.

Mijn vlucht is op 7 april van Bordeaux naar Amsterdam, waar ik om een uur of 16u aan kom.
Ik hoop dat ik die vlucht nog haal.

Want anders kan er een hoop in de soep lopen..

Deze laatste loodjes zijn niet leuk!

Ik hoop heel hard tot over 2 dagen!