Guam, Mariana Islands

Maandag 17 maart 2008 kwam al snel en alle engineers kwamen met een hang-over aan in Guam, Mariana Islands.
De Mariana Islands, is ook een onderdeel van Micronesie en is US territory.
Immigratie kwam aan boord, en pas om 1145 werd de crew geklaard. We mochten de wal op.
Ik stond bij de bunker break, voor het water laden, wat ook heel naast de gangway was en waar we normaal gesproken nooit iemand hebben staan, de plumbers checken dat af en toe, en dat is wel mooi zo. Water is niet erg als dat weer in het water valt..
Anyways, ik stond ook vlak bij de gangway, en ik zag Ron, (de PGM, Pinnacle Grill Manager) hij ging al de wal op om 1150, dus ik zeg tegen hem, nou gezellig dat je nou al gaat, zonder mij!
Hij vroeg hoelaat ik klaar was, en hij zou op mij wachten tot 12.15u. Ik werd afgelost door een wiper, die in de bunkerbreak ‘hoort’ te staan. En ik ging me snel douchen.
Om 12.05 liep ik van de gangway af, en iemand van de immigratie vroeg of ik met de shuttle mee wou? Waarop ik ja antwoordde natuurlijk, dus ik moest even door lopen, hij zei over de radio, wacht even er komt nog 1 ma’m aan. (in dit soort landen is het weer ontzettend voordelig als je een lekker kleurtje hebt merk ik al!) Dus ik rennen naar de bus, en daar stond ron, wij de bus in en vroemmmmmmm op naar de stad..
35min later, en na heel veel gezien te hebben kwamen we aan.

In Guam hebben ze de allllllergrootste K-Mart ter wereld. Voor wie K-Mart niet kent. Daar hebben ze ALLES, echt, you name it, theyve got it!

We kwamen aan bij een Mall (groot warenhuis), waar we ook Ben tegen kwamen, de paymaster, hij vroeg of ik zin had om mee te gaan een auto te gaan huren en het eiland te gaan verkennen.. Daar was ik wel voor in uiteraard, dus ik keek Ron aan, en Ron ging ook mee. Ron moest wel om 16u terug zijn, maar dat kwam goed uit want iemand adners werd weer om 15u op gehaald van het schip, dus kon zij de plek in nemen van Ron.
Ben regelde de auto, en om 13u hadden we afgesproken bij de cinema, daar zou de meneer van de car rental op ons wachten.

Wij de mall in, en iedereen ging zijn eigen weg. Ik ging even in wat winkeltjes kijken, en zag een Guam store, een souverniers winkeltje, ik even kijken en ik heb een t-shirt gekocht met I love (hartje) Guam. ‘Where america’s day starts’. Hardstikke leuk dus, ik kreeg een gratis bumper sticker mee, en nu ik t me bedacht had ik om meerdere moeten vragen! Dat is gaaf natuurlijik! Wie wil er nou geen bumpersticker van Guam.
Wie wist trouwens dat Guam bestond?!
Ik had geen idee van Guam. Wist niet dat het bestond en toen ik het wist, wist ik niet dat het ook bij amerika hoorde.
Nog wat drinken gekocht, en op naar de cinema, waar we de rest meette.
Was er een foutje gemaakt doro de car rental meneer, en dacht hij dat hij 4 ipv 5 mensen op kwam pikken, we moesten dus met 4 man op de achterbank, gezellig knus..
Op naar de car rental, en huppatee, we wilde die grooooottssttee Kmart wel eens zien. Wij rijden, en wat gebeurt er...
Chanel
Gucci
Dior
Fendi
Dsquared
Diesel
Etc etc..
Allllllllemaal winkels, dure winkels. Wij natuurlijk naar binnen (3 meiden 2 mannen) en ik kijk naar de prijzen..
Mn ogen rollen te met uit mn hoofd, wat goedkooooop!! Whaaaaa..
Iedereen werd natuurlijk helemaal gek.
Ik direct naar de Dsquared afdeling, en jaa denk...
Alleeeeen, alleen maar mannen kleding! ****** dacht ik.
Maar ik gaf niet op, en later vond ik toch iets. Een ¾ broek van Oneill, yes! I scoredd!!
De mannen gingen naar de Rolex winkels en weet ik t allemaal en een half uur later hadden we afgesproken bij de auto,waar iedereen ook weer netjes was ahumm...
De Kmart werd niets meer, we kwamen wel met zn allen bij de auto aan, alleen was het al kwart voor 3.
Op naar het schip, Ron af zetten, Eva erin..

Waar wilde we nu heen?
We wilden we een war memorial zien, waar alle japanners landde met hun parachutjes. Wij er heen, het was allemaal heel prachtig, maar het deed me niet zo veel, de zon op mijn katerhoofdje was toch iets minder..
Wel fotos gemaakt uiteraard.
We reden door, naar een super mooi uitkijk punt. We stonden op een heeel hooooge rots, of cliff en wow, de fotos moet ik nog krijgen, maar het is echt te mooi om erover te typen, je moet het gewoon zien..
Wow, echt super mooi. Hoog. Ik kon het al aan mn oren voelen!
Daarna, na een hoop mooie fotos gemaakt te hebben gingen we naar de watervallen.
Dat was 70 minuten rijden, met tussenstops, waar we onze tong uit onze mond lieten vallen. Wow, wat een mooi eiland. Ik zou er absoluut niet willen wonen, maar het is echt een eiland waarvan iedereen zegt, wow ben jij daar geweest.. (de fotos komen wel over 30 dagen (dan ben ik allllllang al weer thuis!!))

Eenmaal aangekomen bij de watervallen, hadden we korting kunnen regelen, ipv 20 dollar, was het 10 dollar. Dat is 6euro ofzo.
Toch weer mooi meegenomen. We gingen in een gondeltje naar beneden, waar we over de watervallen heen en daarna stapte we uit en konden we fotos maken. Bij de watervallenw as ook een grot.
In deze grot had een japanse man geleefd.
Hij heeft in de grot geleefd. Voor 28 jaar na de 2e WO.
In 1972 werd hij ontdekt door mensen, en wij waren ook naar de grot gelopen, en de grot was 1 m hoog, kun je het bedenken, nooit recht opstaan, 2.5 lang en 3.5m breed.
28 jaar.
Alleen.
Hij kwam aan eten, door dingen te proberen in het bos ofzo. Echt wow.
De grot kon je niet in, maar het was echt ontzettend mooi om te zien. Heb ik ook fotos van, maar dat komt wel ;)

Daarna moesten we wel weer snel terug want Marha, moest om half 7 werken, en het was toen al weer 5u geweest.
Op de terug weg kwamen we allemaal obstakels tegen..
De tijd zat niet mee, en op de kaart hadden we de perfecte route uitgestippeld, kwamen we aan bij weg ‘17’, was het afgesloten! Werk aan de weg!
Moesten we omrijden via weg ‘4’.
Nouja zo gezegt zo gedaan, en gelukkig waren we nog wel optijd voor Martha (Poolse van de strings (een kwartet dat snaar instrumenten bespeelt) (Martha speelt viool)).

Een ontzettend gave dag weer, de watervallen kostte 10, de auto + benzine + verzekering pp 15, dus weer voor 25 dollar een geweldige dag!!