Van Durban naar Jo'burg

Gisteren middag om 16u werd ik opgehaald van het schip door de agent die me naar de immigratie bracht. Dat was nog een hele gebeurtenis, na iedereen gedag te hebben gezegd, snel van boord gesprongen uiteraard, let the holiday fun begin!

In Zuid Afrika rijden ze ook aan de linkerkant van de weg, dat had ik wel vaker mee gemaakt, zoals in Australië en Nieuw Zeeland doen ze dat ook, ook in Tanzania was dat het geval trouwens, toch blijft het wel weer even spannend. De rotondes blijven een gekke gebeurtenis, en ook blijf ik de verkeerde kant op kijken met de weg oversteken.

Eenmaal bij de immigratie aangekomen was het nog een heel gedoe.. Ik kom daar aan, moet even wachten in de hal en degene die me bracht ging naar binnen met m’n paspoort en m’n ticket. Later mocht ik ook naar binnen en werd me van alles gevraagd, onder andere of ik ook uit ZA kwam. Haha! Een vraag die klaarblijkelijk nog vaker gesteld zou worden.

Na de vragen kreeg ik dan eindelijk een sticker in m’n paspoort en een datum van vertrek uit Durban en op de sticker had de beste man neer gezet dat ik binnen 7 dagen het land weer zou verlaten. Dat klopte natuurlijk niet en ik had ook duidelijk verteld dat ik nog op vakantie zou gaan, had ook m’n ticket aan hem laten zien om te bewijzen dat ik de 25e pas terug vlieg. Dit zorgde voor een groot probleem en hij had het erover dat dit nu geld zou kosten en misschien niet langer zou kunnen blijven omdat ik het verkeerd aan hem had doorgegeven en hij ging zn meerdere halen.
Toen begon Cynthia zich toch wel iets minder op haar gemakt te voelen..

Daar ging de vakantie..

Gelukkig kwam z’n meerdere en die heeft wat doorgekrast, die 7 dagen zeg maar en heeft er 25 april van gemaakt, gelukkig! Pff.. Dat was toch wel even spannend, bah, dat hoeft van mij niet zo. Vind het als het allemaal van een leien dakje loopt al spannend zat.

Op naar het vliegveld waar ik een heerlijke pizza heb gegeten met kaas, voor 49 rand, deel dit door 10 en je hebt ongeveer het bedrag aan euro’s, 1 euro = 12 rand. Wow! Cheapie peapie!

Aangekomen hier in Jo’burg, zoals iedereen het noemt, had ik verwacht dat er iemand op mij zou staan wachten want ik had gemaild met die mensen van hier en een pick up kon geregeld worden. Fijn dacht ik. Nou, daar stond ze dan, alleen, met een backpack en een rugtas. Godverdikkie!
Niemand. Niemand, om me op te halen, ik stond moederziel alleen op het vliegveld, en er waren een aantal gasten daar aan het werk en die spraken me continu aan. Hey beautiful lady, i love you, you know, every second i look at you, i love you more bla bla, Kortom Cynthia werd niet vrolijker. Hij wilde mn nummer, en we moesten absoluut gaan trouwen. Juist.

Al die tijd had ik ook een oudere man zien staan, met een Oad sticker op zn koffer en dacht bij mezelf, dat moet een nedelander zijn. Cynthia eropaf. Ik begin gewoon in het Nederlands tegen deze meneer en vraag m waar hij heen gaat en wat zn plannen zijn, tsja, had zomaar iemand kunnen zijn die ook dezelfde tour gaat doen, maar helaas, deze man die doet vrijwilligerswerk en werd even later op gehaald.

Ik had het hostel al een keer gebeld en toen deze meneer weg was belde ik nogmaals om te vragen waar de pick up bleef. Het was inmiddels al bijna anderhalf uur later..

Nog eens 30 min later kwam er dan toch iemand, en wij op naar de auto. In de auto gezellig zitten babbelen en de wijken waar we in reden werden steeds, tsja, ‘township’ achtiger. Vond ik behoorlijk apart, omdat ik wist dat het hostel daar niet zou zijn. Hij stopte de auto en zei me: This area of Jo’burg is mostly dominated by the blacks’. Hij stapte uit en zei me dat ie zo terug zou zijn. Oke, daar zat ze dan, alleen in een auto waar allemaal mensen op straat liepen, en tjsa, had mezelf beloofd het niet op te zoeken, maar nu zat ik er midden in! Jeepers Creepers!

Gelukkig kwam hij snel weer terug en kwamen we uiteindelijk hier in het Sleek Accoustix Hostel aan.

Zette mn koffers neer, raakte gelijk aan de praat met jan en alleman.

More to come later, eerst naar het Apartheids museum!