Crewtour Busan, South Korea

Dit verhaal is Japan (Nagasaki/Kobe), en Busan door elkaar heen geloof ik..

We zijn nu dus al weer een aantal dagen in Japan.
Op 20 maart 08 kwamen we in Japanse wateren, en voeren we langs Iwo Jima, dat is een klein eilandje waar alle happening was during WO2.

Vervolgens kwamen we op 22 maart ’08 aan in Naha, Okiwana, Japan.
Ik had geen idee wat hier te doen was, maar Ben de paymaster, die echt niets te doen heeft, die pluist altijd alles uit, en is dus onze personal guide.
Hij had bedacht dat we (nicole, vivian, judith, ben en ik) naar een kasteel moesten.
Het Shurijo Casle.
Om half 1 was iedereen bij de gangway en wij op weg naar het kasteel, ben was al bij het station, dus wij met 2 taxi’s ze nemen niet meer dan 3 man in een taxi.. En ze houden zich aan de regels.. Met handen en voeten uitgelegd waar we heen wilde, en huppatee, prijsje afgesproken, 10040 Yen, dat is 12 us dollar ofzo.

Wij naar het station toe, en dan uhm... een kaartje kopen, dus.. Maaaar hoe werkt dat in het Japans? Is toch lastig hoor, we gingen echt gewoon figuurtjes vergelijken, en we kwamen eruit, voor 600Yen hadden we een monorail dag pas.
Naar het perron, zijn het ieniemini treintjes! Hahaha, 2 wagonnetjes, that’s it. Wel alles echt achterlijk schoon, maar nergens een prullenbak, die japanners zijn toch apart wat dat betreft..

Onderweg in het treintje gingen we best wel hoog, was wel gaaf, wij na een aantal stoppen het treintje uit, en op zoek naar dat kasteel.
Uiteraard kwamen we andere crew tegen, dus wij even vragen waar we heen moesten, en huppatee erheen. Eerst wilde nicole en vivian nog iets eten, dus wij een echt japans tentje in, en zij maar gokken wat te eten..
Het is wel grappig, want in alle aziatische landen hebben ze volgens mij de menukaart met fotos, het is natuurlijk wel handig voor ons omdat wij natuurlijk niets snappen van die tekens, maar ook heel gek. Kun je voorstellen dat als je ergens in nederland gaat eten, en het varkenshaasje of de osso buco zie je al op een plaatje staan?
Ja heel maf dus!!
Daarna op weg naar het kasteel daar veel fotos genomen, en in het park hoefde je eerst niets te betalen, wat ik heel maf vond, totdat we bij een herbouwd kasteel aan kwamen. Dat het herbouwd is dat wist ik pas een aantal dagen later, want ik dacht gewoon dat het nog het ‘oude’ kasteel was. Ik vond het daarom ook heel nep eruit zien, omdat alles zo nieuw eruit zag, een aantal dagen later werd het me dus duidelijk ;)

Was wel een indrukwekkende dag, wel veel gelopen, en was ook wel weer moe dat ik terug kwam. Omdat ik dit nu pas typ (30-3-08), weet ik ook niet meer heel veel ervan, ik weet het wel weer als ik de fotos bekijk uiteraard, maar goed, dat komt wel als ik thuis ben, ja toch niet tdan!

Na Naha hadden we een zeedag endaarna kwam op 24 maart 08 Nagasaki er al weer aan.
Nagasaki herken je vast wel van vroegahh.. van de geschiedenis lessen, van 9 augustus 1945 11.02am!
Nee?? Geen lampje? Valt me toch tegen! De amerikanen hebben toen een atoombom op Nagasaki laten donderen. Daar is het van bekend, en dat was ook de een na laatste port om deze WO2 cruise af te sluiten.
Ik ging met vivian de wal op, maar omadt we niet zo veel tijd hadden, vivian moest om 5u ofzo weer werken, en we wilde shoppen, waren we alleen naar de Memorial Hall geweest, dat was gratis (je bent nederlander of je bent het niet, ja toch, niet tdan!). Eerst moesten we er natuurlijk heen, we gingen met een mini trammetje, voor 500 Yen heb je dan een dagpas, dus kan je gewoon overal in en uit stappen.
Heel gaaf dingetje! Kleine japannertjes met handschoentjes aan het stuur, echt heel gaaf, heb er geen foto van, maar dat is echt oud, dat hebben wij niet hoor. We moesten eerst met de groene lijn van 48 naar 31, en daar uit stappen, op de blauw/paarse lijn, van 31 naar 20. Eerst hadden we verkeerd gekeken omdat we ook naar het shopping gebeuren wilde dat was op stop 27, waren we er daar al uitgegaan, toen snapte we er natuurlijk niets meer van, dus later kwamen we erachter dat we toen al bij het shopping gebeuren waren, dat wilde we natuurlijk nog helemala niet, dus wij weer terug naar het trammetje en naar de goede halte/stop gereden. Nummer 20.

De memorial hall was heel erg indrukwekkend, we hebben in principe op de plek gesstaan waar de atoombom, ‘Fatboy’ is neer gekomen. De memorial hall was onder een groot water basin, en dat stond voor alle mensen die voor water smeektte toen de bom was gevallen. Heel heftig was het wel. Dat we er weg waren waren we beide ook echt er eventjes still van.

Wij weer in de trein, en op naar stop 27. Daar uitgestapt, proberen te shoppen maar we vonden niets leuk, dus toen waren we op osn gemakje weer terug gegaan. Naar halte 31. Daar stapte we weer uit, want dat was vlak bij China Town. Dat wilde we wel even zien natuurlijk.. Was wel interessant, ik wilde daar nog een Kimono kopen, maar ze hadden niet de kleur die ik preferred. Verder stonk het er naar vieze vis!
Het was ook best klein, dus toen we dat gezien hadden gingen we naar de Starbuck, uiteraard! Haha, even een chocomelkje halen, eigenlijk wilde ik de mango passionfruit smoothie, maar die kennen ze niet in Japan ofzo, echt stom! Die had ik namelijk in de rest van de wereld wel altijd, haha, ik noem een Australie, Nieuw Zeeland, Canada, Amerika et ceteraaa..
Dus het werd de ‘Signature Hot Chocolate’ met slagroom uiteraard!
Met onze drankjes in de hand gingen we weer naar de trammetjes toe, tramlijn groen en stop 48 huppa eruit, en we waren weer terug.
Toch was het best wel een vermoeiende dag, ik denk vooral door die memorial hall, maakte toch wel ontzettende indruk op mij. Ondanks dat het toch allemaal heeeel ver weg is geweest, kwam het nu wel weer dicht bij, ondanks dat het al zoo lang terug is. Heel dubbel allemaal.
Weer niet zo gedetailleerd, het is dan ook al weer een week terug!

Na Nagasaki hadden we weer een zeedag, en op woensdag 26 maart ’08 kwamen we dan eindelijk aan in Kobe (Osaka), Japan.
Kobe, en Osaka zijn twee totaaaal verschillende steden. Kobe en Osaka hebben ook gewoon beide een airport, en ligt best veruit elkaar. Het stond zo op de initerary omdat Osaka bekender is dan Kobe denk ik...
Ik ging om 13u de wal op, had eerst met Fritzie afgesproken, maar omdat ik te laat was (we hadden om 1215 afgesproken, maar ik zat toen bij een tank samen met Rick (1st Eng.) en een Lloyd’s Inspector (sort of ‘APK Keurder’ voor het schip) kwam ik pas om 1240 de engroom uit), was Fritzie ook al weg, en ging ik alleen de wal op.
Buiten kwam ik Justin tegen, en hij wist ook niet precies wat hij wilde gaan doen, dus we gingen samen. Het is toch altijd spannend een stad die je niet kent. Wij met een monorail treintje, weer zo’n gek klein treintje,e cht heel maf, en hard dat ze gaan! Ongeloofff’lijk! Haha!
Wij erin, voor 200 Yen kreeg je een one way ticket. 5 minuten later stonden we in de stad. Geen idee waar we heen moesten uiteraard, dus we gingen gewoon maar een kant op lopen, waar we de meeste Japannertjes zagen.
Toen kwamen we bij een cross-over, een, zebra pad van wel 8 rijstroken lang ofzo, 4 aan iedere kant. Ongelovelijk was dat! Echt waar. We keken onze ogen uit. 200 man aan iedere kant om over te steken, heeel maf. Een woensdag, en iedereen loopt over straat. Geen idee heb ik hoeveel mensen er in Kobe wonen, maar het moeten er echt een hele hoop zijn!

Justin en ik hebben het altijd over muziek, dus we wilden heel graag naar een muziek winkel. Cd’s kopen!
Eerst kwamen we langs een electronica zaak, en daar wilde Justin een USB stick kopen, en die had ik ook nog nodig, dus toen heb ik voor 2800 Yen is ongeveer 18 euro ofzoeen usb stick van 4 gig gekocht. Dat is volgens mij wel stuk goedkoper dan in het Koude Kikker Landje!?!
Heb m direct gebruikt, diezelfde avond, werkt als gegoten!
Justin kocht er ook een uiteraard, maar van 2 gig voor 2000 Yen.
Toen we dat in de pocket hadden waren we ready om naar de cd winkel te gaan, we lopen daar in een HUGE shopping arcade als we een helele grote HMV tegen komen!
Wij direct naar binnen, naar beneden, huppatee, lekker even sniffelen. Ik vind er een Japanse cd van The Doors, die ik ook in Nagasaki had gezien, maar toen niet had gekocht omdat ie daar 8500 Yen kostte, en dat werd me toch wel te gek, en hier hadden ze twee verschillende versies. Heel maf. Een engelse en een Japanse.
De engese versie kostte 5400 Yen en de japanse kostte 4700 Yen. Ik snapte het uiteraard niet, want ze zagen er het zelfde uit, alleen was het ene hoesje leesbaar, voor mij, en het andere hoesje niet. Uiteraard, moest en zou ik deze cd bemachtigen! En nogmaals: je bent een hollander of je bent t niet, ging ik voor de cheap bitchass version! Kan mij het schelen dat het japans is, Jim Morisson zingt niet in het engels,en ik ken toch alle liedjes wel, dacht ik...
Dus blij loop ik verder, zie ik een cd van Imogen Heap (wattttee??) Ja Imogen Heap, dat is ook een zangeres. Die cd was ook zeker veel goedkoper dan thuis, dus die kocht ik ook dacht ik. Had ik in toaal 4 cd’s (the doors waren er 3!) voor 7200 Yen. 1000 Yen = 12 Us Dollar ongeveer.. dus dat is ongeveer 50 euries.
Met die goeie gedachten, van het mooie koopje loop ik naar de cassiere toe, die in het japans tegen mij begint te praten en ik kijk haar aan van ‘oke, what everrrrrrr’ en dat begreep ze snel dus ze deed alles gewoon stil. Op het einde boog ze nog wel en ik zei Hi! (weet je nog van Ushi says Hi! Op sbs 6) Hi betekend ja. En ieyeah betekend nee in het japaneschischisch.
Justin stond achter mij die wilde een cd van allerlei cover kopen. Allerlei liedjes van mr Big D (Bob Dylan) gecovered door andere (goeie) artiesten.
Hij deed zijn ding met de krediet kaart, en toen begon het meisje in het chinees, onee, japans tegen hem te lullen, hij snapte het niet, ik ook niet, maar hij kreeg de cd niet mee, hij had zn kaart overmaxed. Hij stond dus te dik rood ofzo op zn krediet kaart en kon niets meer bemachtigen op dezer wijze.
Erg teleurstellend, maar helaas, peanutbutterkaas.

Wij de HMV uit, ik helemaal happy, Justin iets minder, hij is trouwens een musician, muziekant, hij doet basbengelen aan boord. Hij werkt dus iets van 4u per dag, en op port dagen niet, en vind dat ie zelf echt ontzettend hard werkt, want als hij in zn hut is, speelt ie ook wel eens, en dat noemt hij dan ook werken. Heel gek. Hij werkt zo hard, dat als de deckies en engineers er niet waren, dan zou hij het schip recht houden, maar als de musicians en de cast er niet zijn, nou dan komt het schip geen centimeter vooruit.
Juistemm..
Hahaha, echt super grappig, daar was laatst een discussie over. Te grappig. \

Verder gingen we daarna, na de HMV het stadje door lopen, Justin had honger, wij naar de japanse mac, hij een teriyaki (?) typ ik dat goed?! Eten, haha, echt te grappig natuurljk weer, je bent in Japan, en ik ken alleen maar chicken teriyaki van de Knorrr pakjes uit Hilde’s magic kitchen corner!
Zag er overheerlijk uit en zo rook het ook (blugh!) gelukkig vond Justin dat wel!

Daarna zijn we zo maar ergens heen gelopen en kwamen we ergens uit waar mensen aan het bidden waren. En tadaaaaaa, wie was daar ook, jaa hoor Fritzie!
Dat was heel grappig dat zij daar ook was, dus gezellig hebben we met zn 3en fotos gemaakt, en Justin moest toen terug, want ohjeej, hij had een new pax boatdrill om 4uur ofzo. Fritzz en ik hadden alle tijd, all aboard time was 2130, dus wij wilde naar china town.
Echt in iedere japanse stad is er een china town, nu vraag i kme dus af, hebben ze in China ook japan town?!