Saipan, Mariana Islands

Zo..
Bijna klaar..
Vandaag, dinsdag 18 maart 2008, waren we in Saipan, Northern Mariana Islands. Het zijn 2 eilanden aan het noorderlijke deel van de groep eilanden van Micronesie.

Eerst wist ik nog niet zeker of ik naar buiten wilde, want er werd gezegt dat het erg op Guam leek. Toch werd ik wel nieuwsgierig, en ging ik om kwart over 12 de wal op.
Alleen. Lekker met mn mp3 spelertje op.
Ik wachtte eerst even op de shuttle bus, maar die zou pas om 13u komen, dus ik dafcht, ik loop zelf wel naar het city centre.
Uit de gate kwam ik Ben tegen, de paymaster, en hij had weer een auto gehuurd. Hij vroeg of ik zin had om weer mee te gaan. Ik ben niet de beroerdste, dus ik zei ja ;)
Hij wachtte nog op 2 andere mensen van casino en iemand van de FO (front office), uiteindelijk waren we maar met zn 4en, en om 1230 vertrokken we.
We moesten al weer om 1430 aan boord zijn dus we hadden maar even. In de ochtend had ben al het eiland verkend met iemand anders en Saipan is 6 mijl breedt en 15 mijl lang. Dat is niets dus (*1.6=km).
We gingen naar de Bazai Cliff en daarna de Suicide Cliff.
Wow.
Echt weer 1 woord, WOW.
Het was zoo mooi, met 10 min rijden waren we er, en dat was het noordelijkste puntje van het eiland.
Hoge rotsen, de japanners hebben daar vanaf gesprongen omdat ze geen uitweg meer hadden.
De rots waar ze van afsprongen was niet erg hoog, niet dat ik het kan springen (omhoog), maar relatief laag. Maar in het water lagen ook ontzettend veel rotsen, met scherpe puntjes (zo zag het eruit ;))
We hadden het redelijk snel gezien en gingen daarna naar de Suicide Cliff.
5 min. Rijden van waar we waren,en waren weer ontzettend veel hoger, ik kon het weer voelen aan mn oren, het poppen, heel irritant, maar het was het zeker waard.
We kwamen aan en liepen uiteraard direct naar de cliff rand toe, en jezukes, dat mensen daar vanaf hebben gesprongen. Wat een hoogte, niet normaal.
Het is jammer dat je d ehoogte niet goed ziet op de fotos. Ik heb 1 mooie foto, van een grote truck die op de weg rijd, veeeeerrr beneden, en dat is gewoon een klein stipje op de foto.
Wow, heel mooi, veel fotos gemaakt uiteraard!

Daarna zijn we door gereden naar Bird Island, weer 5 minuten rijden. Geen vogel gezien, maar wel weer onzettend mooie natuur.
Het water, de verkleuring, je kon heel goed zien van licht groen (ondiep) naar diep diep blauw (heel diep), echt prachtig.

Ik heb nog nooit zoo veel mooie natuur gezien in 1 week.
Echt ongelofelijk. 4 eilanden in 1 week haha!! Kun je het geloven?! Iedere keer als ik naar de fotos kijk denk ik, jeejtje, wat een mazzelkont ben ik!

Om 1430 liepen we al weer de gangway op, de auto konden we dichtbij het schip afgeven, en om half 3 lag ik boven op sky deck te zonnen.
Tot 17u.

Alles is hier anders.
De zon, de natuur, de mensen.
Ongelofeloos.
De zon is mooier, de natuur groener, de mensen ondanks armoe vriendelijker.

Heb dus weer ontzettend genoten vandaag.

Nu weer 3 zeedagen, waarvan 1 scenic cruisen dag.
Iwo Jima, Japan. Iwo Jima ken ik stiekem alleen maar van naam, en gelukkig wordt er een film over uitgezonden dus die ga ik kijken!

Dit was dus de laatste port voor Azie.
Nu is het alleen nog maar Azie.
Heel apart.
Nog maar heel weinig nachtjes.
21 dagen. 22 als ik vanavond ook nog mee tel.
Echt gek..!!

Heb mijn Steering Gear verslag laten lezen door de Chief Engineer, en hij heeft ‘m goedgekeurt en ik heb het gemailt naar school.
Ik kreeg het verslag 1x terug, voor spel fouten. Daarna gaf ik m weer terug, en de Chief zei, nou ik zal het nu eens goed door kijken, waarvan ik natuurljik dacht, K*T straks krijg ik m terug met allemaal op- en aanmerkingen dat t hele verslag niet goed is, en toen de volgende dag, lag het verslag op het bureau.
Getekend, en gestempeld!
Dat voelde zooo goed!
YES!
De Chief Engineer heeft mijn verslag gewoon in principe in 1x goed gekeurt. Toen was ik toch wel even behoorlijk trots op mezelf.
Nu moet ik alleen nog 1 leidingsysteem traceren.
Fuel, brandstof ga ik doen.
Dat wil ik morgen middag doen.
Morgen avond het verslag maken en dan donderdag inleveren. Als die ook goed word gekeurt, dan, ben ik bijjjjjnaa klaar.. (in principe ben ik dan stiekem wel klaar)
Mn electrical systems moet Stefan nog nakijken, hij zei wel dat het goed was, hij wilde nog wat kleine aantekeningen maken (grammatica) en dan kan ik die ook op sturen.. Het probleem is, dat Stefan nu echt ontzettend druk is, en dus niet echt tijd heeft voor mijn verslag.. Maar we gaan een deze dagen even zitten.

Als ik alles klaar heb voor 24 maart, ben ik echt heel blij en trots. En, ik denk wel dat dat gaat lukken..!

26 maart zijn we in Kobe (Osaka). En daar heb je ontzettend veel Karaoke kroegjes, we komen daar aan om 7u en ons plan is om dan om 9u de stad in te gaan, en te gaan karaoke-en (wow, wat voor werkwoord is dat?!)

Zo, nu heb ik alllllles ge-up-dated.
Het duurde even, maar.. dan hebbie ook wat!
Ik type altijd alles in Word en ik heb nu totaal 9 pagina’s vol getypt!
Tijd om het op het internet te zetten.

Vanavond is weer crew superstar.
De crew mag dan karaoke doen, en vandaag is de semi final, om 2300u dus ik ga wel even kijken!
Ik merk wel dat ik de laatste tijd snel moe word. Heb ook best wel wallen. Maar ach ja, na 7 maanden 7 dagen per week werken, is dat wel normaal denk ik ;)